ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ

Ρυτίδωσε το πρόσωπο

και τα μαλλιά ασπρίσαν,

τα χρόνια που περάσανε

φύγαν και με νικήσαν

και με το αίμα της καρδιάς

γράφω και υπογράφω,

και μεσ΄ στο τούνελ μιας βραδιάς

το χρόνο απογράφω,

μα η αγαπημένη μου

ρυτίδα στη μορφή μου

είναι από  τα δάκρυα

που σβήνουν την ψυχή μου,

σβήσαν κι οι προσδοκίες μου

τις πήραν τα αγέρια,

όπως πέφτουν και σβήνουνε

τα λαμπερά αστέρια.!!!