ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΩΔΗ

Τ΄έχεις βασιλικέ μου, τα φύλλα ζάρωσες,

εγώ κι αν σε ποτίζω, συ μου μαράζωσες.

Μην είν΄ απ΄το ηλιόγιομα,

που καίει το μεσημέρι

και δε σε βλέπει ίσκιωμα,

στέρεψε το κεμέρι?

Αχ βρε βασιλικέ μου, ξαναζωντάνεψε,

κάνε να βγουν λουλούδια, τη φύση πλάνεψε.

Το άρωμά σου στέρεψε

κι η λάμψη σου εχάθη,

το φύλλο δεν δροσέρεψε

και τ΄άνθος εμaράνθη.

Ένα απ΄ τα κλωνάρια, πολύ πριν μαραθούν

ήμουν κι εγώ μα τώρα χέρια δεν με κρατούν.!!